Podczas comiesięcznych spotkań kręgu małżeństwa Domowego Kościoła starają się wsłuchiwać w to, co Bóg mówi do nich poprzez doświadczenia ostatniego miesiąca (dzielenie się życiem) oraz poprzez Słowo (dzielenie się Słowem Bożym). W trzeciej części spotkania odkrywają, jak mają kształtować siebie i swoje rodziny, aby stawać się takimi, jakimi Bóg chce ich uczynić. Ta trzecia część zwana dzieleniem się zobowiązaniami albo - jak określają ją Zasady Domowego Kościoła - część formacyjna, jest najważniejszą, ale i najtrudniejszą częścią spotkania. Składa się z dzielenia się zobowiązaniami oraz omówienia nowego tematu. Siostra Jadwiga nazwała ją sercem pracy kręgu.

Wyraźnie trzeba podkreślić, że realizowanie zobowiązań nie polega na wypełnianiu pewnych zadań, ale na rozbudzeniu postaw, które prowadzą do coraz głębszego odkrywania Bożej miłości, naszego powołania oraz rozbudzania miłości wobec bliźnich. Dla budowania duchowości małżeńskiej to najważniejszy czas, w którym mamy okazję zweryfikować miesięczne wysiłki wypełniania zobowiązań.

Dzielenie się zobowiązaniami nie może być tylko ich wyliczeniem z krótkim wyjaśnieniem, które z nich zostało zrealizowane, a które nie. Potrzebne jest głębsze spojrzenie na to, jak wykorzystaliśmy w ciągu ostatniego miesiąca dary jakimi są zobowiązania. Nie wystarczy powiedzieć, że „nie było dialogu małżeńskiego”; trzeba spróbować odpowiedzieć sobie na pytanie: dlaczego? Co nam, małżonkom, nie pozwoliło odbyć dialogu: brak czasu? pretensje do współmałżonka? problemy które pojawiły się w domu i obawa przed rozmową na ten temat? A może nieumiejętność dostrzeżenia wagi dialogu dla budowania jedności małżeńskiej? Dopiero szczera odpowiedź obojga małżonków na te pytania pozwoli szukać sposobu przezwyciężenia trudności. Warto dowiedzieć się, jak inne małżeństwa przeprowadzają dialog i być może skorzystać z ich doświadczeń. A może potrzebna jest pomoc kręgu i zaopiekowanie się dziećmi, aby rodzice mogli znaleźć dla siebie czas? Im większa jest otwartość i dojrzałość poszczególnych osób w kręgu, tym łatwiej rozmawiać o trudnościach i łatwiej szukać sposobu ich pokonania.

Para animatorska powinna także zachęcać do dzielenia się radościami w realizacji zobowiązań i pokazywania czy i jak wpływają one na moje życie? Czy przemieniają mnie? Czy zmieniają mój stosunek do ludzi, do pracy, trudnych sytuacji i rozmaitych wydarzeń? Czy zmieniają mój system wartości? Czy zbliżają mnie do Boga? Pytania można mnożyć...

Wydaje się, że dzielenie się zobowiązaniami najlepiej i najsprawniej przeprowadza się, gdy omawiają je kolejne małżeństwa. Problem „od kogo zacząć” można rozwiązać w ten sposób, że para animatorska (dając dobry przykład) zaczyna od siebie. Z zasady każde małżeństwo omawia realizację wszystkich zobowiązań; warto czasem na któreś z nich położyć szczególny nacisk. Można też (wyjątkowo) poświęcić czas na omówienie tylko jednego zobowiązania, ale za to bardzo wnikliwie. Pamiętamy takie spotkanie kręgu, podczas którego dyskutowaliśmy o problemach związanych z realizacją Namiotu Spotkania. Było ono niezwykle owocne i przyczyniło się do pogłębienia zrozumienia tego zobowiązania oraz sposobu jego realizacji. Do pary animatorskiej należy jednak przypilnowanie, żeby w takiej sytuacji nie okazało się, że któreś zobowiązania „gubimy” i zapominamy o nich. Staramy się bowiem realizować w każdym miesiącu WSZYSTKIE zobowiązania; cała formacja Domowego Kościoła zasadza się bowiem na nich wszystkich i wyeliminowanie choćby jednego, burzy ją. Nie można jej sobie wyobrazić ani bez Namiotu Spotkania, modlitwy małżeńskiej czy rodzinnej, ani bez dialogu, reguły życia, czy czytania Pisma Świętego, ani bez wakacyjnych rekolekcji oazowych czy ORAR-ów.

Po omówieniu zobowiązań przychodzi czas na zapoznanie się z nowym tematem. Od pewnego czasu w Liście Domowego Kościoła proponowane są konspekty comiesięcznych spotkań; są one ciekawie redagowane i warto z nich skorzystać. Zasady Domowego Kościoła dają też możliwość podejmowania innych tematów służących formacji permanentnej. Zawsze jednak należy wcześniej zapoznać się z tematem, który ma być omawiany na spotkaniu. Stwarza to możliwość głębszej wymiany myśli i owocnej dyskusji.

Na koniec spotkania para animatorska nie może zapomnieć o obowiązku przekazania tych wszystkich informacji, które uzyskała uczestnicząc w kręgu rejonowym. Są one ważne dla jedności Ruchu.

Bożena i Tomasz Białopiotrowiczowie