W roku 2010 dzień św. Jakuba przypada w niedzielę. A to oznacza, że mamy Rok św. Jakuba. Na pielgrzymkowe szlaki do Santiago de Compostela, które przecinają całą Europę, wyruszą tysiące pielgrzymów z całego świata. Szlakami Apostoła można wędrować także w Polsce.
Inicjatywa ożywienia w roku 2010 kultu św. Jakuba poprzez pielgrzymki szlakami Apostoła w Polsce oraz do jego grobu w Santiago de Compostela zrodziła się w Jakubowie k. Głogowa, gdzie znajduje się jedyne w naszym kraju sanktuarium pielgrzymkowe św. Jakuba. To tu wziął początek pierwszy w Polsce współcześnie odtworzony Szlak św. Jakuba. Powstało też ogólnopolskie stowarzyszenie: Bractwo św. Jakuba, które animuje różnego rodzaju pielgrzymki, konferencje oraz wydarzenia o charakterze kulturalnym.
Do grobu św. Jakuba w Hiszpanii pielgrzymuje coraz więcej Polaków. Ale i w kraju odtworzono i utworzono setki kilometrów szlaków pątniczych. „Osobiste przeżycia wewnętrzne, nawrócenia, rozmowa z Bogiem i spotkania z ludźmi na szlakach pielgrzymich, prowadzących do grobu św. Jakuba, to dzieło, które pragniemy przybliżyć w Roku Jakubowym. Pątniczy trud, modlitwa, pokuta, miłosierdzie i nadzieją płynąca z Ewangelii oto z czym wyruszamy na szlak” zaznacza ks. Stanisław Czerwiński, proboszcz z Jakubowa. Kolejny Rok św. Jakuba (Ano Jacobeo) zainauguruje 1 stycznia 2010 r. otwarcie Świętych Drzwi, tzw. Drzwi Przebaczenia Puerta del Perdón w katedrze w Santiago de Compostela.
Jednym z najważniejszych wydarzeń Roku Jakubowego w Polsce ma być przyjazd arcybiskupa Santiago „abp Juliána Barrio Barrio na Ogólnopolską Pielgrzymkę Czcicieli św. Jakuba na Jasną Górę. W poszczególnych rejonach (diecezje skupione wokół parafii św. Jakuba w Więcławicach Starych, Łebie, Szczyrku i Jakubowie), będą peregrynować relikwie św. Jakuba Starszego Apostoła. Rok Jakubowy jest okazją nie tylko do ożywienia kultu św. Jakuba w Polsce, ale pomocą dla każdego pielgrzyma, który pragnie poprzez pielgrzymkę do jego grobu bardziej zbliżyć się do Boga” wyjaśnia ks. Czerwiński.
W dziejach Kościoła Santiago de Compostela jest wymieniane obok Jerozolimy i Rzymu, jako jedno z trzech najważniejszych celów chrześcijańskiego pielgrzymowania. Według tradycji w miejscu, w którym dziś leży to hiszpańskie miasto, pochowano ciało św. Jakuba Starszego Apostoła, brata Jana Ewangelisty. Był on świadkiem wskrzeszenia córki Jaira (Mk 5,37) przemienienia na górze Tabor (Mt 17, 1; Mk 9, 1; Łk 9, 28) oraz modlitwy w Ogrójcu (Mt 16, 1-37). Herod Agryppa I wnuk Heroda Wielkiego, kazał ściąć go mieczem (Dz 12, 1-2) podczas pierwszego prześladowania. Tradycja utrzymuje, że apostoł przed śmiercią żałował swego kata, który wzruszony taką postawą, nawrócił się na wiarę chrześcijańską. Ikonografia przedstawia Jakuba z pielgrzymim kijem w ręku i ze zwojem Ewangelii, typowymi dla wędrownego apostoła, oddanego głoszeniu Dobrej Nowiny i charakterystycznymi dla pielgrzymowania przez życie chrześcijańskie.
O tym, czego dzisiaj może nas nauczyć przykład św. Jakuba, mówił podczas katechez środowych papież Benedykt XVI. Przybliżając postaci apostołów i pierwszych uczniów, tak mówił o św. Jakubie Starszym: „Od św. Jakuba możemy się więc wiele nauczyć: gotowości do przyjęcia Pańskiego wezwania nawet wtedy, gdy każe nam pozostawić „łódź” naszej ludzkiej pewności, entuzjazmu w pójściu za Nim drogami, które On wskazuje, z pominięciem wszelkiej naszej złudnej zarozumiałości, gotowości do dawania o Nim świadectwa z odwagą, gdy to konieczne, aż po najwyższą ofiarę życia. Tak więc św. Jakub staje przed nami jako wymowny przykład wielkodusznego przylgnięcia do Chrystusa. On, który początkowo, ustami swej matki, prosił o to, by zasiąść wraz z bratem u boku Mistrza w Jego Królestwie, właśnie jako pierwszy wychylił kielich męki i dzielił męczeństwo z Apostołami. (...) Postępując za Jezusem jak św. Jakub wiemy, że nawet w chwilach trudnych idziemy właściwą drogą”.
W Santiago dwukrotnie przebywał Jan Paweł II, raz nawet przeszedł niewielki odcinek Camino Frances „drogi francuskiej”. W dokumencie, zwanym „Aktem europejskim z Santiago de Compostela”, napisał, że „cała Europa odnalazła się wokół tej „pamiątki” świętego Jakuba, w tych samych wiekach, w których budowała się jako kontynent jednorodny i zjednoczony duchowo. Dlatego to sam Goethe stwierdzi, że świadomość europejska zrodziła się w pielgrzymowaniu”. W 1982 r. Rada Europy uznała Camino de Santiago za drogę ważną dla kultury kontynentu i zaapelowała o odtwarzanie i utrzymywanie dawnych szlaków pątniczych. W październiku 1987 r. Drogę św. Jakuba ogłoszono pierwszym Europejskim Szlakiem Kulturowym Rady Europy, a sześć lat później wpisano ją na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.