Być może swojego życia nie budowałeś na Jezusie. Być może myśla łeś, że ze wszystkim sobie sam poradzisz, że nie potrzebujesz wiary, sakramentów… nie potrzebujesz Boga. Może takie myślenie zaprowadziło Cię gdzieś daleko od Niego. Jezus chce przyjść do Ciebie ze swą miłością i spustoszyć to wszystko, co Cię od Niego oddzielało. Po wód? Byś od teraz mógł budować na właściwym fundamencie jakim jest On sam.
***
Nie wiem, co jest twoim miejscem, które potrzebuje spustoszenia. Może to być problem, z którym sobie nie radzisz. Może być to także twoja samotność, krzywda wyrządzona przez przyjaciela, problemy z rodziną, a także nałogi. Czymkolwiek to jest, oddaj to Chrystusowi w ten szczególny czas Jego narodzin. On przyjdzie na świat, by Ci po móc. Zaufaj Mu, bo jest Miłością. I przede wszystkim pamiętaj: nie bę dziesz już sam! (…) Jego spustoszeniem jest MIŁOŚĆ, którą ukochał Ciebie i mnie!
***
W ostatnim czasie powstaje coraz więcej pomysłów ewangelizacji, a papież Franciszek mówi nam byśmy „wyszli i zrobili raban”. Szuka my jak najdoskonalszych metod do przekazania Dobrej Nowiny, by do trzeć do jak największego grona odbiorców. A tak naprawdę chyba czegoś cały czas nam brakuje. Czego? Z odpowiedzią przychodzi nam Forrest Gump. Nie wystarczy iść, trzeba biec!
***
Z czym kojarzy się bieganie? Z pasją, wytrwałością, zapałem, siłą, wal ką ze swoimi słabościami, konsekwencją… By głosić Chrystusa po trzeba właśnie pasji, wytrwałości, siły. Wtedy zawsze jak będziemy iść głosić Jezusa to raczej ‘pobiegniemy’ głosić Jego naukę. A wszyst kie te cechy mogą zrodzić się tylko z autentycznego spotkania z Sy nem Bożym, poprzez Jego Słowo, Eucharystię i sakramenty święte. Nie wystarczy być stabilnym chrześcijaninem. Spacerki trzeba odsta wić na bok (będziemy mieli na nie czas w niebie :)). Dziś trzeba biec z Chrystusem, by móc powiedzieć za św. Pawłem „W dobrych zawo dach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem”.
***
By zacząć biec musimy się pozbyć naszych schematów, wyuczonych nawyków, które nie zawsze spełniają swój cel. Często tymi metalowy mi szynami, które nie pozwalają rozwinąć nam skrzydeł są nasze grze chy. A te jedynie skruszyć może Jezus w sakramencie pokuty. (…) Je śli przyjmiesz w swoim sercu Jezusa jako swojego Pana i Zbawiciela, nastąpi moment w Twoim życiu, by móc powiedzieć „Odtąd jak mia łem iść i głosić Jezusa – to biegłem”.
***
Ile już było w naszym życiu takich sytuacji? Paradoks. Trwać przy Bo gu jednocześnie o Nim nie pamiętając. Na szczęście On pamięta o nas. Chce nas takich jakimi jesteśmy: normalnych, autentycznych, nie udających na modlitwie. Dlatego też nawet wtedy, gdy tak po ludzku wszystko na modlitwie się rozmywa – trwaj! Ten czas nie bę dzie cza sem zmarnowanym. Będzie czasem świętym, bo spędzonym z Bo giem.