Czym jest diakonia? W naszym Ruchu używa się tego słowa w co najmniej czterech znaczeniach. Pierwsze — to po prostu służba. Z greckiego „diakonêsai” — służyć. Drugie znaczenie to grono osób podejmujących tę służbę w ramach Ruchu — diakonia Ruchu. Tu wyróżnia się różne diakonie specjalistyczne (modlitwy, wyzwolenia, życia, ewangelizacji itd.), mówi się o diakoniach centralnych, diecezjalnych, rejonowych, parafialnych. Bliskie temu jest trzecie znaczenie dotyczące osób podejmujących służbę na pewien czas w określonym miejscu — mówi się o diakonii oazy, diakonii wychowawczej na rekolekcjach. Czwarte znaczenie pojawiło się od niedawna, jednak Założyciel Ruchu myślał o nim już ponad dwadzieścia lat temu. To stowarzyszenie „Diakonia Ruchu Światło–Życie”. Choć w zamiarze ks. Blachnickiego stowarzyszenie miało objąć całą diakonię Ruchu, musi upłynąć jeszcze nieco czasu, nim tak rzeczywiście się stanie.
Pojęcie diakonia często jest utożsamiane ze strukturą. Niewątpliwie diakonia Ruchu (znaczenie drugie) i stowarzyszenie „Diakonia” (znaczenie czwarte) jakąś strukturą jest. Jednak najważniejsze jest pierwsze znaczenie tego słowa. Nazywanie struktur Ruchu diakoniami stanowi potężne wyzwanie. Osoby należące do diakonii nigdy nie mogą zapomnieć, ze są pełniącymi diakonię — a więc tymi, którzy służą.
„Diakonia” to temat nowego roku pracy formacyjnej Ruchu. XXIX Kongregacja Odpowiedzialnych, która jako jedna z pierwszych podjęła ten temat, nie zajmowała się strukturami. Jej tematem była wyłącznie diakonia jako służba. Uczestnicy Kongregacji, niemal wszyscy zaangażowani w diakonię Ruchu, bardzo mocno podkreślali, że był to dla nich czas rachunku sumienia, refleksji nad własnym zaangażowaniem. Kongregacja stanowiła więc dobry początek do tego, by cały rok pracy był czasem odnowy i ożywienia diakonii w Ruchu — diakonii rozumianej przede wszystkim jako służba.