Parafia Matki Bożej Pocieszenia w Borku obejmuje około czterech tysięcy wiernych, z czego mieszkańcy samego miasta Borku Wielkopolskiego stanowią połowę z nich. Pozostali to wierni z okolicznych wiosek.

Na pierwsze rekolekcje oazowe wybraliśmy się w sierpniu 1984 roku. Wraz z nami do Lewina Kłodzkiego pojechali Urszula i Andrzej, Henia i Julek. Te pierwsze, choć trudne rekolekcje, zaważyły ogromnie na całym naszym późniejszym życiu i pracy w parafii.

Po powrocie z rekolekcji założyliśmy krąg Domowego Kościoła w Borku. Materiały formacyjne otrzymaliśmy z Wrocławia. Każdego miesiąca wybieraliśmy się w trzy małżeństwa do Poznania na spotkanie z księżmi i animatorami Ruchu Światło-Życie. Naszego kręgu nikt nie pilotował. Spotkania, które odbywały się raz w miesiącu, prowadziliśmy na zmianę.

Pan Bóg przygotował nas do tego, aby za rok mogły powstać trzy nowe kręgi.

W czasie kolejnych wakacji przeżyliśmy oazę II stopnia w Łodzi k. Poznania. W tym też roku Urszula z Andrzejem i Henia z Julkiem byli animatorami na oazie I stopnia w Wolsztynie. Dzięki temu po powrocie z rekolekcji mogliśmy podzielić się na trzy kręgi. Z Bożą pomocą udało nam się znaleźć chętne małżeństwa i już we wrześniu tegoż roku ruszyła praca w trzech nowych kręgach, w każdym po pięć małżeństw. Na wrześniowym spotkaniu kręgu odwiedził nas ks. bp Zdzisław Fortuniak. Od następnego miesiąca w spotkaniach wszystkich boreckich kręgów uczestniczył ówczesny ksiądz proboszcz.

Nasz wzrost duchowy dokonywał się systematycznie przez comiesięczne spotkania, wypełnianie zobowiązań oraz wyjazdy na oazy i ORARY. Nasze dzieci uczestniczyły w rekolekcjach młodzieżowych.

W 1986 przyjęliśmy Oazę Rodzin I stopnia z naszej diecezji. Henia i Julek oddali piętro pracowni i pomieszczenia domu na oazę, a w naszych domach mieszkali uczestnicy oazy. Poszukaliśmy również mieszkania dla wszystkich uczestników oazy.

Druga oaza w 1989 r. mieściła się w domu parafialnym, a uczestnicy oazy mieszkali w naszych domach i domach znajomych.

Czuliśmy coraz większą potrzebę włączenia się aktywnie w życie parafii. Za zgodą ks. Proboszcza od 1986 roku, w każdą niedzielę o godzinie 10.00 prowadzimy różaniec. Na początku uczestniczyły w nim tylko małżeństwa oazowe, teraz modli się z nami cały kościół. Uczestnicy Domowego Kościoła przygotowują też liturgię Mszy Świętej w każdą niedzielę o godzinie 10.00.

Ukończyliśmy Studium Rodziny, co dało nam możliwość aktywnego włączenia się w prowadzenie poradni małżeńskiej w parafii boreckiej dla dekanatu boreckiego oraz katechezy dla dzieci i młodzieży z „Wychowania do miłości”.

Od 1990 roku podjęłam się katechizowania dzieci w szkole. W tym celu skończyłam teologię. Przez szereg lat prowadziłam też spotkania oazowe dla młodzieży, organizowałam dla nich krótkie rekolekcje w Cichowie i wysyłałam na oazy. Członkowie Domowego Kościoła aktywnie włączali się w pomoc przy prowadzeniu rekolekcji dla dzieci i młodzieży w Cichowie. Spośród wyjeżdżających na rekolekcje młodych ludzi utworzyła się schola parafialna. W tej chwili małżeństwa DK animują grupy młodzieży przygotowujące się do bierzmowania.

Niezmiernie istotnym elementem naszego trwania przy Chrystusie stała się adoracja Najświętszego Sakramentu. Odbywa się ona w naszej Parafii w każdy pierwszy piątek miesiąca w Kościele Farnym od godziny 9.30-16.00 i w każdą środę od 15,00 do 18,00.

To trwanie przed Jezusem Eucharystycznym coraz częściej gromadzi nie tylko tych, którzy mają wyznaczony swój czas na modlitwę ale i wszystkich, którzy pragną w ciszy stanąć przed Bogiem.

Domowy Kościół zapisał się w parafii boreckiej, aktywnie promując Nową Kulturę i Nowego Człowieka – Krucjata Wyzwolenia Człowieka (zabawy bezalkoholowe, uroczystości rodzinne, świadectwo życia członków DK, pomoc osobom i rodzinom uzależnionym).

Od 2005 roku czterech spośród uczestników Domowego Kościoła posługuje chorym i jako nadzwyczajni szafarze zawożą im Pana Jezusa.

Domowy Kościół podjął się przygotowania ewangelizacji parafii. Zaprosiliśmy więc księdza i parę z diecezji kaliskiej. Ewangelizacja odbywała się w szkole podstawowej w Borku i w kościele farnym.

Obecnie pilotujemy krąg, składający się z sześciu młodych małżeństw z Parafii Borek.

We wrześniu ubiegłego roku przeżywaliśmy 25-lecie istnienia kręgów Domowego Kościoła w Borku. To okazja do wielu wspomnień, podsumowań i wzruszeń. Spoglądając wstecz widzimy całe dobro, jakie dokonało się w nas i naszej parafii dzięki zaangażowaniu się w Domowy Kościół. Zastanawiamy się jaka dzisiaj byłaby nasza parafia i nasze rodziny gdyby nie ta pierwsza, wymagająca oaza w Lewiniu Kłodzkim.