Rekolekcje kapłańskie, które księża przeżywają każdego roku, organizowane są także od wielu lat przez Unię Kapłanów Chrystusa Sługi w Krościenku nad Dunajcem. Zwykle do wyboru mamy dwa terminy: jesienny – w ostatnim tygodniu roku liturgicznego oraz wiosenny - zaraz po Wielkanocy. Korzystają z nich nie tylko księża związani z Ruchem Światło-Życie, choć tacy przeważają. Tak było na ostatnich rekolekcjach, które odbywały się w dniach 25-28 listopada 2013r. i zgromadziły 85 uczestników z całej Polski, a także przedstawicieli z Niemiec i Ukrainy. Na zakończenie Roku Wiary, w 50 rocznicę Konstytucji o Liturgii Soboru Watykańskiego II rekolekcje te nawiązywały do programu Oazy Rekolekcyjnej Diakonii Liturgii (ORDL). Wpisały się one w charakter jesiennego cyklu, w którym w ostatnich latach przeżywaliśmy kolejno Oazę Rekolekcyjną Diakonii (ORD), Oazę Rekolekcyjną Diakonii Wyzwolenia (ORDW), Oazę Rekolekcyjną Animatorów Ewangelizacji (ORAE) i Oazę Rekolekcyjną Animatorów Modlitwy (ORAM). Wyjątkowo w roku ubiegłym rekolekcje jesienne poświęcone były życiu i charyzmatowi Sługi Bożego ks. F. Blachnickiego.

W całość jak zwykle zaangażowana była Diakonia Stowarzyszenia „Unia Kapłanów Chrystusa Sługi”, a konferencje głosił moderator generalny Ruchu Światło-Życie ks. Adam Wodarczyk. Oparta o charyzmat Ruchu metoda rekolekcji sprzyjała doświadczeniu wspólnoty kapłańskiej. Przeżywaliśmy ją w czterech oazach średnich i w małych grupach dzielenia, w których podejmowaliśmy program kręgów liturgicznych i Ewangelicznej Rewizji Życia. Przeżywanie kręgu liturgicznego przygotowywało nas do Eucharystii i w naturalny sposób ustawiało ją jako centralne wydarzenie dnia. Tak było również 27 listopada, gdy Mszę św. odprawialiśmy wieczorem włączając się w liturgię parafii Wszystkich Świętych w Krościenku, w której każdego 27. dnia miesiąca, w nawiązaniu do dnia śmierci Sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego (27.02.1987) trwa modlitwa o jego beatyfikację.

Nie mogło zabraknąć także wspomnienia ks. Wojciecha Danielskiego. Postać tego kapłana, człowieka paschalnego, świadka wiary i umiłowania liturgii została przybliżona w czasie wieczornicy dzięki prezentacji i żywym wspomnieniom tych, którzy spotkali ks. Wojciecha. Podejmując jego „Modlitwę całkowitą przygotowującą do współofiary we Mszy Świętej” z uwagą i zaangażowaniem weszliśmy w treść tej modlitwy.

Rekolekcje pozwalają Panu Bogu działać na każdym otwartym sercu. Odpowiednią przestrzenią, która skłaniała nas do otwierania serc była liturgia sakramentu pojednania przeżywana we wspólnocie księży, gdzie w naszej sytuacji przynajmniej nie było problemu z ilością spowiedników.

W tych dniach także dwóch księży z diecezji przemyskiej zostało przyjętych i pobłogosławionych do „Unii Kapłanów Chrystusa Sługi”, tym samym stając się członkami Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”.

Za rozpoznane dobro dziękowaliśmy Panu Bogu w czasie godziny świadectwa. Zapewne nie wszystko odkryliśmy, ale teraz od nas zależy, na ile pozwolimy wzrastać temu, co Panu Bogu spodobało się zasiać.

ks. Paweł Witkowski

Udział w rekolekcjach Kapłanów Chrystusa Sługi jest dla mnie zawsze ważnym przeżyciem. Tak też było tym razem, bo spotkanie w kolebce Ruchu Światło Życie przy grobie Sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego z wieloma kapłanami dało mi doświadczyć braterskiej wspólnoty w sprawowaniu sakramentów, w modlitwie i dzieleniu się Słowem Bożym, życiem i wiarą.

W tym czasie szczególnie na nowo odkrywałem Krąg Liturgiczny. Miałem takie wspaniałe narzędzie do przygotowania i głębokiego przeżycia Mszy Świętej, a o tym zapomniałem albo go nie doceniałem. A tu nagle wielkie radosne zdziwienie, że można we wspólnocie przygotować się do celebracji Eucharystii.

Program ORDL przez kolejne dni pozwolił mi tez na nowo odkryć i zgłębić podstawowe katechezy Ruchu: charyzmat Światło-Życie, Nowy Człowiek, Nowa Wspólnota, Nowa Kultura.

Kilka refleksji wokół tych tematów. Do wiary nie można nikogo zmusić ani prośbą, ani groźbą, ale można doprowadzić do Światłości Bożej. W drugim dniu było ważne odkrycie Nowego Człowieka w Osobie Jezusa Chrystusa wstępującego w wody Jordanu. Chrzest nowy – to wszystko na nowo uporządkowane. W Bożym porządku i w świetle, które do tego celu zostało stworzone. A nowy człowiek zostaje namaszczony i posłany, aby głosić Dobrą Nowinę, jak Jan, który ujrzał Boga i dawał o nim świadectwo.

A to prowadzi do wspólnoty, Nowej Wspólnoty, która w sposób najpełniejszy uobecnia się w liturgii. Jeżeli wspólnota, to według czego? Wzorem jest Trójca Święta. My kapłani jesteśmy wielkimi indywidualistami. A Bóg w Trójcy jedyny ma jedną naturę, odrębny w osobach, jedyny w istocie i równy w majestacie. Potrzebujemy takiej wspólnoty wokół Boga.

W ostatnim dniu rekolekcji, dniu Nowej Kultury, Naprzeciw nam wyszła Najświętsza Maryja Panna, Matka Kościoła. W Niej jest nadzieja na wzrost, radość i świadectwo, „aż nadejdzie pełen blasku dzień Pański” (z prefacji nr 57).

Marana Tha.

ks Sławek Wojciechowski, Carlsberg 10 XII 2013

W tym roku po raz pierwszy uczestniczyłem w rekolekcjach dla kapłanów moderatorów Ruchu Światło-Życie. Już na samym początku zachwyciłem się niesamowitym darem wspólnoty i braterstwa, którym Duch Święty na te cztery dni połączył nas, ludzi tak różniących się od siebie wiekiem, pochodzeniem, doświadczeniem, miejscem i charakterem posługi, czy stopniem znajomości samego Ruchu. To doświadczenie wspólnej modlitwy i troski o siebie wzajemnie oraz o cały nasz Ruch, było dla mnie okazją odkrywania mocy sakramentu kapłaństwa, którego jestem uczestnikiem.

Łatwo się przyzwyczaić do mówienia innym o Bogu, o miłości, o Kościele, o Ruchu Światło-Życie. Ale przychodzi czas, kiedy trzeba się całkowicie skupić na tym, żeby samemu słuchać Boga, samemu doświadczać miłości, samemu odkrywać Kościół, samemu dojrzewać w charyzmacie Ruchu Światło-Życie. Samemu, ale nie w samotności. Takim czasem i takim miejscem były dla mnie tegoroczne rekolekcje w Krościenku. Było to wydarzenie z wielu względów trudne. Wymagało rezygnacji z codziennych zajęć, zostawienia innym swoich zwyczajnych obowiązków, pokonania sporej odległości, przezwyciężenia różnych organizacyjnych mankamentów… Nie brakowało przeszkód – ani wewnętrznych, ani zewnętrznych. Ale Bóg w Krościenku zawsze pozwala mi odkryć, że On potrafi działać pomimo wszelkich niedogodności, że nawet w trudnych warunkach czyni wielkie rzeczy w naszym życiu, w naszej posłudze kapłańskiej, w naszych wspólnotach.

Z rekolekcji wróciłem z bardzo konkretnymi postanowieniami i pragnieniami, które można wyrazić w dwóch słowach: Liturgia i wspólnota. Ich owocem jest moja codzienna walka o lepsze celebrowanie Liturgii, a przede wszystkim o głębsze jej przeżywanie. Niezwykłym darem tych dni jest postanowienie pogłębiania swojej kapłańskiej formacji w Ruchu Światło-Życie, bycia coraz bardziej uczestnikiem, a nie tylko duszpasterzem Oazy. Owocem tych rekolekcji jest założenie w naszej diecezji wspólnoty formacyjnej kapłanów, która stawia sobie za cel dojrzewanie do Unii Kapłanów Chrystusa Sługi.

Za to niezwykłe światło, które w czasie czterech śnieżnych dni w Krościenku Jezus wlewał w życie moje i moich współbraci – chwała Panu!

ks. Jan Kobak