Wspólnota Domowego Kościoła istnieje w parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Poznaniu od ponad dwudziestu lat. Od tego czasu — według przekazu najstarszych oazowiczów — członkowie kręgów włączają się w posługę w parafii: stanowią służbę liturgiczną podczas jednej z mszy niedzielnych, pół godziny wcześniej prowadzą różaniec, inspirują i organizują rekolekcje adwentowe dla rodzin, w miarę potrzeby wspierają inne parafialne przedsięwzięcia.
Kiedy rozmawiamy ze sobą o odczuciach związanych z taką posługą, zauważamy, że budzi ona w każdym z nas inne refleksje. Niektórzy czasami walczą z rutyną, inni z lękiem. Nie jest łatwo czytać Słowo Boże sąsiadom i znajomym. Wiele odwagi wymaga
„przemarsz rodzinny” w procesji z darami.
A jednak z roku na rok wzrastamy w odpowiedzialności za parafię, za piękno liturgii, w relacjach z duszpasterzami... Wzrastamy w pokorze... Cokolwiek każdy z nas musi przepracować w sobie, by stanąć na forum i w ten sposób przyznać się do Jezusa, owocem jego wysiłków jest radość: „Niewielu tam mędrców według oceny ludzkiej, niewielu możnych, niewielu szlachetnie urodzonych. Bóg wybrał właśnie to, co głupie w oczach świata (...) wybrał to co niemocne (...), aby jak to jest napisane, w Panu się chlubił ten, który się chlubi” (por. 1 Kor 1,2 –31).