Ziemia Święta – miejsce o którym słyszymy tyle informacji, często złych, powodujących przerażenie, nawet lęk. „Dokąd wy jedziecie, jeszcze z dziećmi” – słyszeliśmy niejednokrotnie od znajomych, którzy dowiadywali się o naszych planach. A my zawsze, odkąd mamy dzieci, zabieraliśmy je na wszystkie nasze wyjazdy, pielgrzymki, więc nie wyobrażaliśmy sobie, żeby jechać do takiego miejsca bez nich. Przed wyjazdem informacje o sytuacji w Ziemi Świętej może nie były za ciekawe, ale nasze nastawienie co do każdego elementu życia jest takie, że będzie tak, jak jest dla nas najlepiej. Wyjechaliśmy wraz z rodzinami naszego Kręgu Domowego Kościoła. Przewodnikiem był ksiądz Jarek towarzyszący naszemu kręgowi na co dzień. Cała grupa dorosłych i dzieci liczyła razem 15 osób, co już zapowiadało komfort kameralnego pielgrzymowania. Wyruszaliśmy razem, ale każdy z nas także indywidualnie, każdy z osobistym nastawieniami oczekiwaniami. 

Ja już od początku wyjazd ten nazywałam rekolekcjami, bo taki właśnie był cel – przeżyć a nie tylko zwiedzić. Wyobrażenie Ziemi Świętej, jakie miałam, pochodziło przede wszystkim z programów telewizyjnych i przewodników. Na miejscu okazało się, że wszystko jest inne, moje wyobrażenia a rzeczywistość zastana to dwie różne sprawy. Trudno opisać to, co się przeżywa w takich miejscach. Pierwsze dla mnie i bardzo ważne było przede wszystkim nastawienie, że jestem tam, gdzie był Jezus; ludzie z bronią nie przerażali, czułam się bezpiecznie i spokojnie. 

Pielgrzymowanie zaczęliśmy od Jerozolimy. Zetknięcie różnych kultur, wyznań, niezrozumiałe spory o miejsca, własność, a z drugiej współistnienie religii. Jezus jest przecież ten sam, Golgota ta sama i Grób. 

Myśląc o Golgocie przed wyjazdem miałam wyobrażenie góry gdzieś na skraju miasta. A tu Golgota w Bazylice, wejście po schodach, a tam miejsce Krzyża, które można dotknąć, poczuć. Miejsce ciszy, modlitwy i refleksji. Dzięki temu, że byliśmy w małym gronie mogliśmy „korzystać”, adorować, mieliśmy swój czas, nie byliśmy poganiani. A niżej miejsce namaszczenia Pana Jezusa, pachnące olejkami – do dzisiaj namaszczane miejsce modlitwy. Kilka kroków dalej Grób. Najpierw przejście przez Kaplicę Anioła i wejście do Grobu. Jednocześnie wejść mogą cztery osoby. Chwila na modlitwę przerywaną przez kapłana grekokatolickiego, który pilnuje, aby każdy czekający mógł wejść. To, że nie było dużo czasu, nie zraża, można ustawić się kolejny raz w kolejce do Grobu. My wiedzieliśmy także, że dzięki temu, że mieszkaliśmy kilka minut drogi pieszo od Bazyliki, nasze spotkanie z tym miejscem nie było jednokrotne. Niektórzy z naszych rodzin wraz z księdzem pozostali nawet na całą noc zamknięci w Bazylice. 

Droga Krzyżowa ulicami Jerozolimy pokazała mi jak wyglądało to wydarzenie w rzeczywistości, inaczej niż my je przeżywamy w ciszy kościołów. Jezus szedł ulicami, a tam gwar, handel, tłok, trudno o głębokie skupienie, ale tak było i tak jest w czasie Drogi Krzyżowej dzisiaj.

Kolejne zdumienie miejscem to Betlejem. Nie zdawałam sobie wcześniej sprawy, że miasto to jest aż tak odizolowane. Miejsce urodzenia Pana Jezusa – piękne a zarazem takie smutne przez panujące podziały. Jedno na pewno już na zawsze będzie inne – „Przybieżeli do Betlejem Pasterze” stanie się zupełnie inną kolędą.

Kolejne miejsca to te związane z nauczaniem Jezusa. Piękna Galilea, która pozwala na zatrzymanie myśli. Kafarnaum do dzisiaj pozostające z murami z czasów Pana Jezusa bez zbytniej ingerencji współczesności, co pomaga w jeszcze głębszej refleksji. Góra Błogosławieństw – kolorowa, kwiatowa, po prostu żywa, co od razu nastraja do przemyśleń o ważności błogosławieństwa na co dzień. Jezioro Galilejskie – to jezioro, po którym kroczył Jezus, to jezioro, które tyle razy wymieniane jest na kartach Ewangelii, a nasze rodziny mogły w nim się kapać.

Wieczór modlitwy brewiarzowej we wspólnym gronie, poranek jutrzni, msza codziennie w innym ważnym miejscu z Ewangelii odprawiana przez naszego księdza, który zaplanował dokładnie każdy szczegół wyprawy, każde miejsce, ustalił wiele punktów, które mogłyby być dla nas w innej sytuacji niedostępne. Po prostu piękne rekolekcje. 

Golgota, Grób Pański, Ogród Oliwny, Getsemani, Sadzawka Siloe, Wieczernik, Nazaret, Betlejem, Góra Błogosławieństw, rzeka Jordan, Jezioro Galilejskie, miejsce rozmnożenia chlebów, prymatu św. Piotra, Kafarnaum, Kana Galilejska i wiele innych; od czasu zobaczenia ich w rzeczywistości, stały się gotowymi obrazami w wyobraźni, które dzisiaj pomagają podczas czytania Pisma Świętego. 

Agnieszka