Droga do Jezusa
O tym, jak doszło do przyłączenia się Szymona do Rabbiego z Nazaretu możemy przeczytać w każdej Ewangelii (zob Mt 4,18-20; Mk
1,16-18; Łk 5,4-11; J 1,35-42). Moją uwagę zwraca szczególnie tekst z Ewangelii wg św. Jana, który powstał najpóźniej. Pokazuje on Szymona jako tego, który został przyprowadzony do Jezusa przez swojego brata Andrzeja. Być może to było ich pierwsze spotkanie, ono mogło być bramą dla późniejszej znajomości. Łatwiej zrozumieć decyzję pójścia za Jezusem i pozostawienia łodzi i sieci, opisaną przez Marka i Mateusza. Z tekstu Łukaszowego możemy wyczytać że dojście do Jezusa nie było sprawą łatwą. Szymon znał swoją grzeszność, widząc moc Jezusa i słuchając Jego nauczania z łodzi prosił, aby Jezus od niego odszedł, bo jest człowiekiem grzesznym. Jezus uspokaja Szymona i zapowiada, że uczyni go rybakiem ludzi.
Z Jezusem
W czasie publicznej działalności Jezusa Szymon razem z powołanymi towarzyszy Mistrzowi w Jego posłudze, słucha Jego kazań, ogląda cuda, które dzieją się przez Jego ręce. Jezus zmienia Jego imię. Już nie Szymon, ale Piotr (por Mt 16,13-20). Jest jednym z trzech obok Jakuba i Jana, których Jezus dopuszcza do bliższej społeczności ze sobą. Piotr jest więc świadkiem wskrzeszenia córki Jaira (zob. Mk 5,21-23.35-43), przemienienia Jezusa na Górze (zob. Mk 9,2-10) i modlitwy w Getsemani (zob. Mk 14,32-42).
W wielu miejscach ewangeliści pokazują Piotra jako reprezentanta wszystkich apostołów:
- prosi Jezusa, aby wytłumaczył przypowieść (Mt 15,15)
- pyta ile razy ma przebaczać (Mt 18,21-22)
- odpowiada na pytanie Jezusa: Za kogo uważają Mnie ludzie? (Mk 8,29 -30)
- odpowiada Jezusowi na jego pytanie: Czy i wy chcecie odejść? (J 6,67-69)
Warto jeszcze wspomnieć, że Piotr wyznał wiarę w Jezusa jako Mesjasza (Mt 16,13-20). Jezus przyjął jego wyznanie stwierdzając, że Piotr nie doszedł do tego odkrycia sam, w sposób naturalny, ale że objawił mu to Ojciec Niebieski (Mt 16,17). Przy tej okazji Piotr otrzymuje od Mistrza tzw. „władzę kluczy”. Po swojej męce nad Jeziorem Genezaret Piotr otrzymał od Jezusa władzę pasterską po swoim trzykrotnym wyznaniu miłości (zob. J 21,15-17).
Świadectwa Nowego Testamentu pokazują również słabości Szymona Piotra.
W czasie nocnej wędrówki Jezusa po jeziorze (zob. Mt 14,26-31) Piotr nie dowierzając, że ma przed sobą Jezusa, prosi, aby mógł przyjść do Niego po wodzie, po chwili dopadnięty przez wątpliwości zaczyna tonąć. Niezbyt dobrze rozumiał również nauczanie Mistrza. Jego reakcją na zapowiedź męki był gwałtowny protest, który zakończył się ostrą reprymendą Jezusa Zejdź mi z oczu szatanie (Mt 16,21-23).
W czasie sederu paschalnego czyli Ostatniej Wieczerzy miał opory, aby Jezus umył mu nogi (J 13,6-9). I jeszcze jeden cień. Trzy razy wyparł się znajomości z Mistrzem (Mt 26,57-58.69-75).
Pascha Jezusa
W Ogrodzie Oliwnym broni Jezusa mieczem i odcina ucho słudze arcykapłana (J 18,10-11). O zaparciu się Piotra już wspominałem. Warto pamiętać, że po uświadomieniu sobie tego, co zrobił, zapłakał łzami pokuty i żalu (zob. Mt 26,75c). W niedzielny poranek jest pierwszym z apostołów, który wchodzi do pustego grobu (J 21,1-10). Jemu też jako pierwszemu apostołów ukazuje się Zmartwychwstały (zob. Łk
24,33-34; 1 Kor 15,3-6). Nad jeziorem słyszy słowa Mistrza: Paś moje owce (J 21,1-19) i Pan wzywa go aby dalej za Nim szedł (J 21,19b).
We wspólnocie Kościoła
Piotr organizuje życie pierwszej wspólnoty po Wniebowstąpieniu Jezusa (Dz
1,12-14). On przewodniczy wyborowi Macieja do grona Dwunastu w miejsce Judasza (Dz 1,15-26), on jako pierwszy naucza w dzień Pięćdziesiątnicy (Dz 1,14-41), on tłumaczy i broni „nowej drogi” przed władzą przywódców żydowskich (Dz 4,1-23).
Piotr wprowadza pierwszy Kościół na drogę wiodącą do ewangelizacji pogan:
- otrzymuje wizję o pokarmach czystych i nieczystych (Dz 10,9-16)
- wraz z Janem udziela Ducha Świętego Samarytanom (Dz 8,14 -25)
- chrzci poganina Korneliusza (Dz 10,1-48)
Piotr jest obdarowany mocą czynienia cudów (np. Dz 3,1-11; 9,36-43). W czasie tzw. soboru w Jerozolimie jest rzecznikiem wolności dla pogan od uwikłania ich w praktyki żydowskie (Dz 15,7-12). Można śmiało o nim powiedzieć za św. Pawłem, że był jednym z filarów Kościoła Jerozolimskiego i Powszechnego (Ga 2,9).
Należy w tym miejscu wspomnieć również o prześladowaniach jakich doświadczył w swoim życiu ze strony starszyzny żydowskiej (Dz 4,1-3; 12,1-9).
Na zakończenie wypada wspomnieć, że dwa pisma Nowego Testamentu są przypisywane Piotrowi.
Niech podsumowaniem tego biblijnego świadectwa o Piotrze będzie fragment katechezy papieża Benedykta. Papież nauczał:
Piotr musi być strażnikiem Jedności z Chrystusem, prowadzić do jedności z Chrystusem i prowadzić tę jedność w taki sposób, aby sieć się nie porwała, lecz pozostała wielką, powszechną jednością, poprzez którą jedynie możemy być razem z Chrystusem, który jest Panem wszystkich.
Bibliografia: Pius Czesław Bosak OP: Postacie Nowego Testamentu; Benedykt XVI: Portrety Dwunastu