Kiedy postanowiliśmy pojechać na XXXI Kongregację Odpo­wiedzialnych Ruchu Światło-Życie do Częstochowy uświado­miliśmy sobie, jak wiele jeszcze Ruch ma dla nas rzeczy, któ­rych nie przeżywaliśmy i nie zgłębialiśmy. Gdy formowaliśmy się wmłodzieżowej, a potem w oazie rodzin, wydawało nam się, że tyle już wiemy i tyle przeżyliśmy w Ruchu - a tu Bóg ma dla nas ciągle tak wielkie dary i pozostawia te dary jeszcze nie odkryte na kolejne lata. Z Ruchu się nigdy nie wyrasta, a coraz bardziej się na­pełnia i doświadcza Boga oraz drugiego człowieka. Kongregacja stała się dla nas takim kolejnym darem, który Bóg nam odsłania i pozwala przeżyć.

Tegoroczna Kongregacja to spotkanie z Wielkim Człowiekiem Ja­nem Pawłem II. Temat Kongregacji: „Pamięć i tożsamość". W ciągu roku pracy formacyjnej mamy pogłębiać nauczania Jana Pawła II kie­rowane do nas jako wyzwanie wobec czasów, które nadchodzą.

Pierwszy dzień kongregacji rozpoczęliśmy jutrznią pod przewod­nictwem bpa Stanisława Budzika. W wygłoszonym słowie ksiądz bis­kup przypomniał nam, że Jan Paweł II zawsze widział w Ruchu Świat­ło-Życie tchnienie Ducha Świętego, które jest darem dla Kościo­ła w Polsce i na świecie. Prosił o to, abyśmy otwarli się na działanie Ducha Świętego, jeśli chcemy, aby to spotkanie przyniosło obfity owoc dla nas i naszych rodzin.

Po oficjalnym rozpoczęciu kongregacji słuchaliśmy referatów. Oroli ruchów katolickich w dziele nowej ewangelizacji w nauczaniu Ja­na Pawła II mówił Janusz Poniewierski. Koś­ciół potrzebuje świad­ków, którzy wyrastają z ruchów katolickich, do tego powołani jesteś­my także my, członkowie Ruchu Światło-Życie. Nie wystarczy być w, ale trzeba skutecznie głosić wiarę nie tyl­ko mówiąc, ale przede wszystkim pokazując. Jest to wtedy Ruch ży­wej wspólnoty chrześcijańskiej, który jest darem Boga dla Kościoła i świata.

Kolejny referat to „Ruch Światło-Życie w duszpasterskiej wizji Kar­dynała Wojtyły" ks. Grzegorza Rysia. Karol Wojtyła, uczestnik Soboru Watykańskiego II, postrzegał Ruch Światło-Życie ja­ko wspólnotę wrealizującą Sobór. Narzędziem realizacji So­boru była szcze­gólnie liturgia i to nie tylko poprzez wypełnianie wy­nikających zów liturgicznych postaw i znaków zewnętrznych, ale przede wszystkim poprzez zrozumienie i przeżywanie głębokiej jej istoty.

Po referatach odbył się panel prowadzony przez księdza Tomasza Opalińskiego „Czy ruchy nadal są wiosną Kościoła?" Uczestnicy pane­lu to o. Adam Schulz SJ, ks. Grzegorz Ryś, ks. Antoni Dunajski, Krzysztof Jankowiak.

Po przerwie zgromadziliśmy się na Eucharystii, której przewodni­czył biskup Stanislav Stolárik. Dopiero teraz zobaczyliśmy jak wielu kapłanów bierze udział w Kongregacji - Eucharystię koncelebrowało 167 księży.

W małych grupach zatrzymaliśmy się nad różnymi płaszczyznami życia Kościoła, za które odpowiedzialność chciał podjąć Ruch Świat­ło-Życie zgodnie z pismem, jakie moderatorzy wysłali do Jana Pawła II w 1981 roku.

Niedzielę 25 lutego rozpoczęliśmy jutrznią pod przewodnictwem ks. Franciszka Chowańca. Przywołał naszej pamięci mężów, którzy Ruch tworzyli i których nazwał świętymi tego Ruchu: kardynała Karo­la Wojtyłę, ks. Franciszka Blachnickiego, a także ks. Wojciecha Da­nielskiego, biskupa Tadeusza Błaszkiewicza i ks. Stanisława Hartlieba. Z ogromnym wzruszeniem odkrył przed nami swoją myśl, która poja­wiła się w chwili śmierci Ojca Świętego „i poniósł w sercu cały Ruch do Ojca Niebieskiego".

Następnie były dwa referaty. Pierwszy „Spotkanie charyzmatów: Karol Wojtyła i Jan Paweł II, a Ruch Światło-Życie" wygłoszony został przez Krzysztofa Jankowiaka. Był on historycznym przedstawieniem spotkań Jana Pawła II z oazą. W drugiej części zostały przedstawione najistotniejsze wnioski, jakie wynikały ze słów Papieża kierowanych do oazy.

Drugi referat, wygłoszony przez Marka Skwarnickiego „Jan Paweł II - Papież kultury" przypomniał nam o wrażliwości Jana Pawła II na kulturę, sztukę, przyrodę i podkreślił wartości, jakie wypływają z nich dla człowieka.

Warto sięgnąć do tych tekstów, na pewno będą dostępne chociaż­by w teczce roku. Wszystkie referaty ukazują nam jak bardzo Ruch Światło-Życie był bliski Kardynałowi Karolowi Wojtyle i nie przestał być bliskim Janowi Pawłowi II.

Po wysłuchaniu referatów mogliśmy wszyscy razem dziękować Bogu za trwającą już 25 lat posługę Diakonii Życia. Krystyna Dudzis dzieliła się świadectwem obrony ludzkiego życia na każdym jego eta­pie. Na wniosek Diakonii Życia, z okazji 25-lecia jej działalności Kon­gregacja przyjęła oświadczenie dziękujące wszystkim, którzy przyczy­nili się do obecnego ustawodawstwa w dziedzinie ochrony życia dzieci poczętych.

Kongregację zakończyła Eucharystia u stóp Niepokalanej, którą przewodniczył kardynał Franciszek Macharski. Słowa, które pozosta­wił w nas do przemyślenia to: „Kim jesteś Panie? Kim chcesz, abyśmy Cię widzieli?"

Chcemy, aby ten czas jasnogórski trwał w nas, a słowa ks. Litwiń­czuka „trzeba więc nam przywoływać pamięć do Jego osoby, Jego wyznań, miłości do każdego człowieka, do Jego świętości. Jego świętość ciągle jest świeża i porywająca" pozostały jako zadanie.