I DIAKONIA TO:

— oddanie i oddawanie się do dyspozycji Ojcu
— zjednoczenie z Chrystusem i naśladowanie Go
— wypełnianie woli Ojca
— odpowiedź na Boże powołanie
— bycie narzędziem w rękach Boga
— służba Bogu i Kościołowi
— umieranie dla Boga i bliźnich
— bycie przy tych, którym się służy
— dawanie siebie
— sposób na życie członków Ruchu
— sianie dobra
Diakonia jest drogą do świętości
Diakonia kosztuje
Diakonia się nie kończy
Do posługi trzeba przygotowywać od najmłodszych lat: modlitwą, przykładem, słowem

II CZŁOWIEK PEŁNIĄCY DIAKONIĘ
— uznaje Jezusa za Pana
— słucha Boga
— szuka woli Bożej i stara się ją wypełniać
— jest świadkiem Jezusa
— ciągle się nawraca
— wybiera dobro
— jest posłuszny Kościołowi
— rzetelnie spełnia swoje powinności
— nie oczekuje zapłaty i nie szuka siebie
— stara się widzieć w bliźnim Jezusa
— jest otwarty na aktualne potrzeby wspólnoty
— jest kompetentny
— jest radosny

III CECHY „DIAKONIJNE”
miłość, pokora, cierpliwość, odpowiedzialność, konsekwencja, odwaga, wytrwałość, bezinteresowność, samozaparcie, dojrzałość, wierność