Poproszeni o świadectwo dotyczące wdrażania naszych dzieci (a mamy ich sześcioro w wieku od 2 do 14 lat) do aktywnego uczestnictwa w Eucharystii nasze zasady streściliśmy w następujących punktach:
1.Dzieci uczęszczają z nami na Mszę św. od poczęcia z krótką przerwą poporodową.
2.Uczestniczymy we Mszy św. całą rodziną.
3.Dzieci podczas Mszy św. są cały czas przy nas lub w grupie dzieci.
4.Staramy się być jak najbliżej ołtarza.
5.Uczęszczamy w miarę możliwości na Msze św. przeznaczone dla dzieci.
6.Uczymy dzieci poprzez naśladowanie znaków liturgicznych: znak krzyża św., znak pokoju, klękanie itp. oraz odpowiedzi – aklamacji.
7.Chłopcy po Pierwszej Komunii zostają ministrantami (tata w miarę możliwości też służy)
8.Córka razem z mamą śpiewa w scholi parafialnej.
9.W drodze powrotnej sprawdzamy dzieci co zapamiętały z Ewangelii i homilii.
10.Grzeczne dzieci w kościele nagradzamy, a niegrzeczne upominamy, ganimy lub karzemy.
Przyjęliśmy zasadę, że dzieci będą się uczyły przez nasz przykład i naśladownictwo, dlatego tak wielką wagę przykładamy do wspólnego uczestnictwa we Mszy św. Wyjątki od tej zasady to przede wszystkim posługa ministranta lub w scholi oraz Eucharystia dla dzieci szkolnych. Jednak mimo naszych starań często najmłodsze dzieci nie są skupione i traktują Mszę św. bardzo swobodnie lub jako konieczny obowiązek sprawdzając tym samym odporność psychofizyczną rodziców.
Cudownym rozwiązaniem tych wszystkich naszych problemów okazała się parafialna Msza dla przedszkolaków. Mieliśmy okazję przez kilka lat wspólnie z kapłanem moderować taką Mszę św. i był to dla nas i naszych dzieci najowocniejszy okres przeżywania liturgii. Sam przebieg liturgii eucharystycznej był dostosowany do wieku uczestników i rozwiązywał kilkanaście znanych nam i wszystkim „oazowym” rodzicom problemów. Najistotniejszymi elementami tej Mszy św. były: skrócenie czasu liturgii do ok. 35 min.; zgromadzenie dzieci w jednym miejscu, blisko ołtarza co umożliwia bezpośredni kontakt z księdzem i sprawniejsze dopilnowanie porządku przez osoby dorosłe zaangażowane w prowadzenie liturgii; próba śpiewu przed Eucharystią; łatwe do zapamiętania i często powtarzane pieśni; zrozumiały język kazania, często dialogowanego z dziećmi; liczne komentarze wyjaśniające przebieg liturgii; modlitwa powszechna prowadzona przez dzieci; dary np. kolorowanki składane przez dzieci; znak pokoju przekazywany między dziećmi; po Mszy św. nagradzanie dzieci obrazkami, cukierkami, okazjonalnymi upominkami itp. Dzieci czekały z niecierpliwością na niedzielną Mszę św. przygotowując się do niej poprzez naukę śpiewu i kolorowanie otrzymanych obrazków oraz aktywnie włączały się w dialog z kapłanem. Właśnie to współpraca z księdzem okazała się najistotniejszym elementem organizacyjnym.
Obserwując starsze dzieci widzimy, że nasze zasady wydają dobre owoce pod postacią bardziej świadomego i zaangażowanego uczestnictwa w Eucharystii.