W czym tkwi tajemnica chrześcijańskiej radości? Gdzie jest jej źródło i czy jest naszym obowiązkiem okazywanie jej w każdej sytuacji? To tylko niektóre z pytań, które na pierwszy rzut oka przychodzą do głowy, gdy zastanawiamy się nad jej istotą. Są one o tyle ważne, że współczesny świat zachęca nas  do biadolenia, narzekania na trudne czasy, do użalania się nad własnym zapracowanym życiem, więc trudno nam czasem wykrzesać z siebie choć odrobinę radości. Bieżący numer „Wieczernika”, który oddajemy do rąk Czytelników, jest swoistą próbą udzielenia odpowiedzi na niektóre pytania o radość w życiu chrześcijańskim, w tym zwłaszcza o radość w życiu oazowicza.

Jacek Skowroński ukazuje radość jako jeden z owoców Ducha Świętego, która jest oznaką prowadzenia życia prawdziwie chrześcijańskiego i wskazuje, że radość nie jest celem samym w sobie dla chrześcijanina, ale tym celem jest świętość. Magda Roszak zachęca do stanięcia w postawie Dziecka Bożego i otwarcia się na Boże działania podczas modlitwy uwielbienia, a wtedy z pewnością radość stanie się naszym udziałem, gdyż jest na wyciągnięcie ręki. Magda Trybus pokazuje natomiast jak wybrani święci realizowali w swoim codziennym życiu biblijne wezwanie: zawsze się radujcie.

Najnowszy numer „Wieczernika” obfituje także w liczne artykuły pokazujące radość w różnych aspektach formacji oazowej. Ks. Maciej Krulak na podstawie swojego kilkudziesięcioletniego członkostwa w KWC pokazuje, że podjęcie zobowiązania do abstynencji w ramach Krucjaty może być źródłem codziennej radości i bezinteresownej pomocy innym. Publikujemy także wyniki ankiety, w ramach której oazowicze wypowiadali się na temat tego czym jest dla nich radość w liturgii. Artykuł Aleksandry Bonk oraz wywiad, jaki przeprowadziła z ks. Wojciechem Ignasiakiem pokazują z kolei m.in. jak ważnym elementem rekolekcji, a także formacji oazowej w ciągu roku są pogodne wieczory, jak zadbać o ich wysoką jakość przygotowania, jak zachęcić niechętnych do uczestnictwa. Artykuł ks. Mateusza Nowaka zawiera natomiast sugestie co uczynić, aby dzień wspólnoty był przygotowany i przeżyty w duchu prawdziwej chrześcijańskiej radości.