W związku z ogłoszeniem Nadzwyczajnego Roku Świętego Miłosierdzia papież Franciszek w rozmowie z watykanistą Andreą Torniellim wyjaśnia powody ogłoszenia tego jubileuszu, jednocześnie wspominając młodość i poruszające historie z własnego doświadczenia duszpasterskiego i pokazując jakie znaczenie odgrywa miłosierdzie i przebaczenie w jego doświadczeniu jako człowieka i kapłana. 

Czytając kolejne karty książki ma się wrażenie, że papież chce nawiązać osobistą relację z każdym człowiekiem, z osobami w Kościele, jak i poza nim, z osobami szukającymi sensu życia i pragnącymi uleczyć różne rany noszone w sercu. Z wypowiedzi Franciszka wyłania się cały czas obraz Ojca miłosiernego, przebaczającego nam różne występki nawet jeśli z ludzkiego punktu widzenia zasługiwalibyśmy na potępienie. Papież podkreśla, że miłosierdzie to coś więcej nic przebaczenie. Przebaczenie usuwa grzechy, natomiast miłosierdzie to „wielkie światło miłości i czułości, ponieważ Bóg przebacza nie za pomocą dekretu, lecz gestu czułości”. Ponadto, we współczesnym świecie, gdzie rządzą chęć zemsty i nienawiść, mówienie o miłosierdziu to powrót do źródeł. Miłosierdzie to otwarcie serca na bliźniego, miłosierdzie to zachowanie Boga, który przytula, pochyla się, aby przebaczyć. Właśnie takiego doświadczenia potrzeba dziś człowiekowi. W wywiadzie znajdujemy także zachętę do przystępowania do sakramentu pokuty, rozważania o miłosierdziu w wymiarze publicznym czy różnicy między miłosierdziem a współczuciem.

Uzupełnieniem wywiadu-rzeki jest bulla Franciszka „Misericordiae Vultus” ogłaszająca nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia. Zachęcam do głębokiego doświadczenia miłosierdzia dzięki lekturze tej książki.