Gdy w 1981 roku ks. Franciszek Blachnicki podsumowywał pierwszy rok realizacji planu Wielkiej Ewangelizacji „Ad Christum Redemptorem”, stwierdził że ten rok zaowocował przede wszystkim obudzeniem świadomości ewangelizacyjnej wśród członków Ruchu. Nie było w tym momencie jeszcze zbyt wielu działań ewangelizacyjnych, ogół oazowiczów dostrzegał natomiast potrzebę prowadzenia ewangelizacji.

Z podobną sytuacją mamy do czynienia obecnie. Rok temu pisaliśmy w tym miejscu: „Bardzo łatwo będzie można za rok sprawdzić, na ile temat roku został przez Ruch podjęty. Jeśli będzie więcej rekolekcji ewangelizacyjnych, jeśli będą się odbywały w tych diecezjach i parafiach, w których ich dotąd nie było, jeśli zostanie podjęta realizacja planu « Ad Christum Redemptorem» , jeśli - co najistotniejsze - to wszystko nie będzie jednorazową akcją a stanie się stałym elementem życia wspólnot oazowych, będzie można mówić, że temat roku osiągnął swój cel”. Po upływie roku można niewątpliwie wymieniać jakieś nowe działania ewangelizacyjne podjęte przez Ruch, tak naprawdę jednak w stosunku do ilości wspólnot oazowych są to pojedyncze przedsięwzięcia. Nie sposób natomiast nie zauważyć większej obecności tematyki ewangelizacyjnej w myśleniu oazowiczów, większej świadomości tego wezwania.

Temat kolejnego roku pracy kontynuuje problematykę ewangelizacyjną, wydobywając zarazem z niej nowe treści. Już nie tylko mówimy o głoszeniu Ewangelii ale również o tym, by tych, do których Słowo głosimy, starać się doprowadzić do tego, by stali się uczniami Jezusa. Wezwanie do ewangelizacji staje się więc jakby jeszcze bardziej konkretne. Najważniejsze jednak, by to wezwanie rzeczywiście zostało podjęte. By większa świadomość przekuła się na działanie.