Objawienie Pańskie, 6.01.2018 r.

Dzisiaj Chrystus ukazał się światu jako światło jaśniejące w ciemności, z ufnością idźcie za Nim, abyście się stali światłem dla waszych braci.

(Błogosławieństwo na Uroczystość Objawienia Pańskiego)

Drodzy Członkowie Ruchu Światło-Życie,

jako wspólnota Oazy Jedności Diakonii Ewangelizacji, zgromadzona w Częstochowie w dniach 28-30.12.2017 roku, w której skład weszli członkowie Centralnej Diakonii Ewangelizacji, przedstawiciele 15 diecezji oraz Ruchu w Republice Czeskiej, pragniemy podzielić się ze wszystkim naszymi refleksjami i jednocześnie zainspirować do bardzo konkretnych działań ewangelizacyjnych w różnych wymiarach.

Efektem naszej pracy i modlitwy podczas OJDE są następujące wnioski:

Musimy wzbudzać we wszystkich chrześcijanach, zwłaszcza członkach Ruchu, pragnienie głoszenia Dobrej Nowiny, bo to jest nakaz Chrystusa. Zadaniem Diakonii Ewangelizacji jest zapalanie ludzi i środowisk do głoszenia nadziei w Chrystusie.

Ewangelizacja nie jest tylko akcją. Wymaga ona indywidualnego podejścia, poświęcenia czasu, wejścia w relację z ewangelizowanym, a przede wszystkim wskazania miejsca dalszej formacji. Podstawową formą ewangelizacji jest ewangelizacja indywidualna w codziennym życiu, poprzez świadectwo słowa i życia. Ewangelizacja powinna stać się stylem życia, z którego nie wynikają tylko wielkie jednorazowe wydarzenia, ale jest ona szczególnie obecna w sytuacjach dnia codziennego.

Miejscem działania Diakonii Ewangelizacji jest przede wszystkim parafia i to właśnie tam, mamy być obecni na stałe. Diakonie Diecezjalne przygotowują do działania w parafii.

Duch Święty kieruje ewangelizacją, potrzebujemy Jego namaszczenia jako źródła i owocności głoszenia Dobrej Nowiny. Szczególnie ważne jest poddanie wszystkich działań (życia) światłu Ducha Świętego poprzez rozeznanie osobiste oraz wspólnotowe.

Zadbajmy, by wszystkie formy duszpasterstwa, szczególnie: rekolekcje szkolne i parafialne, przygotowanie do sakramentów, święcenie pokarmów, kolędowanie itd., miały charakter ewangelizacyjny.

Wnioski dotyczące konkretnych obszarów głoszenia Dobrej Nowiny:

Ewangelizacja rodzin:

– dbać o przykład życia rodzinnego dla znajomych i otoczenia

– przydzielanie zadań w Domowym Kościele, zachęcanie przez to do podjęcia Diakonii

– pracować nad ewangelizacją indywidualną, tak by nie tylko przekazywać Ewangelię dzieciom, ale ewangelizować na zewnątrz

Ewangelizacja młodzieży:

– zwrócić uwagę przede wszystkim na indywidualną relację z młodymi, poświęcanie im czasu nie tylko w czasie spotkań formacyjnych, ale przede wszystkim poza nimi

– potrzeba na bieżąco dzielić się pomysłami – ogólnopolska baza materiałów ewangelizacyjnych

– nie bać się nowych i kreatywnych pomysłów przyciągających młodzież

Ewangelizacja dorosłych:

– dorosłym należy znaleźć miejsce w Kościele wedle ich talentów, także włączyć ich w formację młodzieży

– potrzeba parafialnego środowiska wzrostu (grup, diakonii)

Ewangelizacja indywidualna:

– odbywa się nie z 20 m, ale z 20 cm, chodzi tu o spotkanie, rozmowę z człowiekiem

– uświadomienie, że ewangelizacja indywidualna to powołanie każdego chrześcijanina

– ewangelizator musi żyć Jezusem, żeby się Nim podzielić, żadne techniki i kursy nie zastąpią żywej wiary

– inspirowanie każdego ochrzczonego do głoszenia Chrystusa

– ewangelizacja musi wypływać z relacji z Chrystusem i być dla nas pasją

Ewangelizacja w przygotowaniu do Sakramentów:

– przygotowanie i ewangelizacja indywidualna zamiast masowej, by pracować nad relacją z Bogiem, którą sakrament ma wzmocnić

– przygotowujemy też do korzystania z sakramentów, a nie tylko do ich przyjęcia, np. w spotkaniach po sakramencie

– uświadomienie, że sakrament to moment spotkania z Chrystusem

Ewangelizacja w szkole:

– prawdziwe świadectwa głoszone młodym

– trzeba dać czas Bogu na działanie, a młodym czas na spotkanie z Bogiem

– różnorodne świadectwa z wielu sfer życia

– potrzeba mocnych wspólnot, które prowadzą rekolekcje

– ewangelizacja przez wspólnotę i dobre jakościowo przygotowanie

– lepiej prowadzić mniej rekolekcji mając silną grupę, niż więcej tylko kilkoma osobami

– przynajmniej część prowadzących ewangelizacje powinna być z danej parafii

– „tłuściutki robak na haczyku” – szukamy czegoś co zachęci do słuchania Ewangelii

Ewangelizacja w parafii:

– nie można zapominać o ludziach po ewangelizacji, trzeba im dać miejsce wzrostu

– najpierw modlitwa, później działanie

– wezwanie do powszechnej modlitwy za parafie i Księży Proboszczów

– ewangelizacja jest początkowym etapem, ma sens gdy potem nastąpi formacja, bo człowiek się zapala, a potem szybko gaśnie

– działanie z szeroką perspektywą, planowanie działań długofalowych

– ożywianie i tworzenie rad parafialnych (udział w nich członków Ruchu)

– wykorzystywać tradycje religijne do ewangelizacji

– rewizja we wspólnotach planu ACR2

– włączyć ORAE do formacji bierzmowanych

– promocja ewangelizacji w Kościele, min. Diakonie Parafialne

– szukać ludzi tam gdzie są, tworzyć katolickie centra kultury, sportu, itd.