Zaproszenie na „jerozolimską” pielgrzymkę ojców dominikanów do Ziemi Świętej spadło na nas nagle trzy lata temu. Mając dobę na decyzję postanowiliśmy wyruszyć razem z naszymi ośmio- i dziesięcioletnimi synami, najmłodszymi wtedy pielgrzymami. Jedna decyzja, ośmiodniowy wyjazd dokonał w naszym życiu zmian, których nie sposób ująć w przewidzianych znakach drukarskich. 

Ziemia Święta może być wstrząsem. Może zburzyć wiele tradycyjnych wyobrażeń dotyczących zdarzeń i miejsc biblijnych, diametralnie zmienić kontekst i rozumienie Słowa, w sensie historycznym, kulturowym i duchowym. Tak podróż do Ziemi Świętej wstrząsnęła prawie wszystkimi obszarami naszej wiary. Z jednej strony nadała bardzo konkretny, realny kształt zdarzeniom i przekazowi Pisma Świętego. Wcześniej treść i sens wielu fragmentów Biblii, bez osobistego „dotknięcia” miejsc i uchwycenia lokalnej specyfiki jawiła się jak alegorie czy legendy dość oderwane od realnego życia.

W Ziemi Świętej stajesz na kamieniach, na których stali starotestamentowi prorocy, Jezus i apostołowie, Maria i Józef. Oddychasz tym samym powietrzem, zanurzasz się w tej samej wodzie. Tam urealnia się i weryfikuje wiele naszych „ludowych” wyobrażeń dotyczących np. Narodzenia, Chrztu Jezusa, Ostatniej Wieczerzy, pojmania i sądu, drogi krzyżowej czy ukrzyżowania. W Ziemi Świętej okazać się może, jak odmienna bywa rzeczywistość biblijna od naszych tradycyjnych wyobrażeń, opisów czy ikonografii. 

Prawie każda piędź Ziemi Świętej przesycona jest śladami i znaczeniami zdarzeń staro- i nowotestamentowych. To przenikanie, sąsiedztwo i współistnienie miejsc obu Ksiąg ułatwia zrozumienie ciągłości przekazu Biblii oraz znaczenia odwołań starotestamentowych w Ewangeliach.

Wyjątkowej mocy i intensywności nabrały dla nas biblijne przypowieści. Z jednej strony przybrały realne, konkretne kształty zdarzeń, z drugiej strony tam właśnie poznaliśmy ich pełen sens, odkryły przed nami moc i głębię znaczeń w sensie teologicznym i duchowym.

Ziemia Święta to rok liturgiczny w pigułce. W ciągu tygodnia, u źródeł świętowaliśmy Zwiastowanie, Boże Narodzenie, Chrzest w Jordanie, przeżyliśmy wesele w Kanie Galilejskiej, okres wielkopostny, Mękę Pańską i Wielkanoc. Byliśmy i z apostołami w Wieczerniku w dzień Zesłania Ducha Świętego. Odnawiając u źródeł sakramenty chrztu, bierzmowania, ślubu, eucharystii, pokuty, namaszczenia chorych czy kapłaństwa szczególnie silne doświadczyliśmy, że słowa i czyny Jezusa nie są jedynie odległymi zdarzeniami sprzed dwóch tysięcy lat. One dzieją się w i dla nas dziś, w tej chwili, tu i teraz. Jako władca czasu Jezus jest z nami – obecny teraz, tak samo jak przed dwoma tysiącami lat.

Droga do Ziemi Świętej to też dar wspólnoty i błogosławieństwa. Większości wpółpielgrzymów nie znaliśmy wcześniej i nie wszystkich znamy dobrze dziś. Mimo to łączy nas szczególna, silna więź współprzeżywania i wspólnej, głębokiej modlitwy. Spotykamy się czasem ale pomimo krótkiej znajomości odczuwamy szczególny rodzaj więzi. Modlimy się za siebie i wiemy, że możemy liczyć na ich modlitwę i wsparcie. 

Wyprawa do Ziemi Świętej jest darem błogosławieństw. Moc błogosławieństw, indywidualnych, rodzinnych i grupowych otrzymanych od kapłanów i pielgrzymów owocuje cały czas w naszym codziennym życiu, długo po powrocie z Izraela. 

Ziemia Święta rozpaliła naszą wiarę. Z jednej strony to wyjątkowa szansa na rozumowe poznanie kulturowych i historycznych podstaw judaizmu i chrześcijaństwa, z drugiej strony to szczególna okazja na głębokie duchowe i mistyczne przeżycie i uwewnętrznienie wiary. 

Wyjazd z dziećmi to szczególna możliwość umocnienia wiary przeżywanej rodzinnie. Ziemia Święta jest dla naszych synów żywą lekcją religii. Dziś chłopcy potrafią odważnie rozmawiać o wierze i dzielić sią nią ze swoimi rówieśnikami, nie koniecznie wierzącymi czy praktykującymi. 

Ogromną radość przyniosło nam wspólne doświadczanie zmian i przeżyć jakich doznawaliśmy z naszymi kompanami podróży. Szczególnie miło dostrzegać radość, uśmiech, i błogosławieństwo, które zadomowiły na twarzach uczestników pielgrzymki.

Najwięcej skutków pielgrzymki do Ziemi Świętej ujawniło się po powrocie. Zarówno zaangażowanie w konkretne inicjatywy w Kościele, ale i gotowość błogosławienia i dzielenia się z innymi, otwarte dyskusje o wierze, naszych doświadczeniach i przeżyciach są też owocami pielgrzymki. Dziś znacznie bardziej czujemy, że idziemy drogą, nie poboczem, a Bóg jest z nami, nie gdzieś w oddali. 

Mimo, że pielgrzymka do Ziemi Świętej, szczególnie rodzinna jest niemałym wydatkiem, wracamy tam, kiedy tylko możemy. To nasz szczególny czas spotkania z Bogiem na Jego Ziemi. Wart ceny. 

Wojtek, Hania, Bartek i Piotrek Malinowscy