Na początek trochę psychologii:

Dla każdego z nas wolność jest ważna i czasem wręcz agresywnie bronimy sfery, która wyznacza nasze prywatne pole działania. Widzimy problemy, które są zagrożeniem

z zewnątrz, ale niestety sami dopuszczamy do ograniczenia własnej wolności i godności.

Spójrzmy, w jaki sposób rozwija się w nas nałóg (np. palenie papierosów), będący przecież wielkim zagrożeniem dla nas.

Patrzysz wokół — „wszyscy” palą. Rodzi się w Tobie ciekawość: jak to smakuje? co czuje osoba paląca? Zauważasz, że Twoi koledzy też palą i co więcej — wydają się wtedy bardziej dorośli. Postanawiasz sam też zaszpanować i tak zapalasz pierwszego papierosa, potem kolejnego i kolejnego. W końcu Twoje działanie prowadzi do uzależnienia. Twój nałóg ma nie tylko podłoże fizjologiczne (przyzwyczaiłeś organizm do nikotyny), ale głęboko zawładnął Twoją podświadomością, bo przecież paląc jesteś „cool”. Tak zawarłeś wiele znajomości i dlatego trudno jest Ci znaleźć motywację, by z tym skończyć.

Twój nałóg działa na trzech poziomach:

I piętro — rdzeń kręgowy — tu działa poza świadomością na poziomie wegetatywnym, np. odczucie głodu nikotyny.

II piętro — ośrodki podkorowe w mózgu, głównie podwzgórze — to siedlisko popędów i uczuć niższych jak zadowolenie, przyjemność, lęk.

III piętro — obecna tylko u człowieka kora mózgowa — siedlisko rozumu, woli, sumienia, oraz uczuć wyższych jak miłość, wdzięczność, odpowiedzialność. Kora mózgowa kieruje i kontroluje działanie niższych pięter.

O tym jak łatwo zatracić się w „nieczystości” możemy się przekonać na podstawie małego doświadczenia. Bierzemy białą szmatkę. Wśród wielu cech, jakie wymieniamy, gdy ją opisujemy, zauważamy, że jest ona czysta. Następnie biały fragment materiału plamimy atramentem — te plamy to nasze grzechy. Początkowo łatwo je zauważyć, bo są wyraźne na białej tkaninie, ale z czasem zaczynają się zlewać z innymi i w końcu cała tkanina staje się niebieska.

WNIOSEK: trzeba uważać, by plamy nie stały się normalnością. Bez pracy nad sobą, oczyszczania się w spowiedzi, plamy – grzechy z czasem będą niezauważalne.

Czym więc jest czystość? 

Według Katechizmu Kościoła Katolickiego: „Osoba żyjąca w czystości zachowuje integralność obecnych w niej sił życia i miłości. Integralność ta zapewnia jedność osoby i sprzeciwia się wszelkiemu raniącemu ją postępowaniu. Nie toleruje ani podwójnego życia, ani podwójnej mowy (por. Mt 5,37)”.

Czystość domaga się osiągnięcia panowania nad sobą, które jest pedagogią ludzkiej wolności. Alternatywa jest oczywista: albo człowiek panuje nad swoimi namiętnościami i osiąga pokój, albo powala się zniewolić przez nie i staje się nieszczęśliwy.

„Czystość integruje nas na nowo i prowadzi do jedności, którą utraciliśmy, rozpraszając się w wielości” — św. Augustyn.

Cnota czystości pozostaje w zależności od kardynalnej cnoty umiarkowania, która zmierza do przeniknięcia rozumem uczuć i popędów.

Panowanie nad sobą jest zadaniem długotrwałym. Nigdy nie należy uważać, że zdobyło się je raz na zawsze. Zakłada ono wysiłek podejmowany we wszystkich okresach życia. Wymagany wysiłek powinien być bardziej intensywny w pewnych okresach — gdy kształtuje się osobowość, w dzieciństwie i w młodości.

Czystość jest zadaniem wyjątkowo osobistym; zakłada również wysiłek kulturowy, gdyż istnieje wzajemna zależność między postępem osoby ludzkiej i rozwojem społeczeństwa. Czystość zakłada poszanowanie praw osoby, szczególnie prawa do otrzymania informacji i wychowania, które szanują moralne i duchowe wymiary życia ludzkiego.

Czystość jest cnotą moralną. Jest ona również darem Bożym, łaską, owocem działania Ducha. Duch Święty uzdalnia odnowionego wodą chrztu do naśladowania czystości Chrystusa. (por. KKK 2337 – 2345).

Na rekolekcjach I stopnia OND poznajemy następującą definicję czystości: Czystość to bycie przezroczystym dla Boga, tzn. poprzez moje czyny widać działanie Boga — „Już nie żyję ja, lecz żyje we mnie Chrystus”.

Jakie są wykroczenia przeciw czystości seksualnej? (KKK 2351 – 2356):

• Rozwiązłość — nieuporządkowane pożądanie i nieumiarkowane korzystanie z przyjem- ności cielesnych.
• Masturbacja — pobudzanie narządów płciowych dla uzyskania przyjemności cielesnej.
• Nierząd — współżycie pomiędzy mężczyzną i kobietą poza małżeństwem.
• Pornografia — wyrwanie aktów płciowych, rzeczywistych lub symulowanych, z intymności partnerów, aby je pokazywać innym.
• Prostytucja — uczynienie z osoby płatnego przedmiotu przyjemności cielesnej .
• Gwałt — wtargnięcie przemocą w intymność płciową osoby.

Stworzony na obraz i podobieństwo Boże człowiek żyje w świecie wartości. Nie jesteśmy zwierzątkami miotanymi przez popędy. Jesteśmy obrazem Boga Niewidzialnego, dlatego szukamy tego, co w górze. Gdy zgrzeszymy przeciw cnocie czystości mamy poczucie nieporządku — to tzw. kac moralny. Nasze własne sumienie podpowiada nam, że życie w czystości, życie bez grzechu jest dobre i naturalne. CZYSTOŚĆ JEST NATURALNA — to wpisany w serce człowieka ideał, do którego dążymy.

Co mi daje życie w czystości?

• Zapewnia integrację fizyczną, moralną, duchową
• Uzdalnia do dawania daru z siebie; żeby coś dać trzeba to posiadać. Uczy miłości bezinteresownej.
• Wychowuje do odpowiedzialności społecznej. Człowiek czysty otwiera się na innych. Nieczystość powoduje skupianie się na sobie.
• Umożliwia dojrzewanie silnych osobowości zdolnych do samookreślenia, samodyscypliny, wyrzeczenia. Uczy poczucia obowiązku.
• Uwrażliwia na kontemplację w sobie i wokół siebie Boga, który jest źródłem miłości, a to skutkuje wzrostem w wierze.
• Pozwala doświadczyć pogody ducha, która rodzi się ze świadomości panowania nad sobą, z braku konieczności ukrywania czegokolwiek.
• Przygotowuje do właściwego wyboru współmałżonka.
• Przygotowuje do udanego współżycia w małżeństwie.

Co MY możemy zrobić, aby budować naszą czystość?

Naturalne środki budowania cnoty czystości:

• Pełna i zdrowa informacja. Znajomość fizjologicznych i psychologicznych przemian w organizmie.
• Edukacja woli, samokontroli i panowania nad sobą.
• Asceza, umartwienie i duch poświęcenia.
• Umiarkowanie.
• Roztropność

Środki nadnaturalne:

• Wychowanie do wiary i modlitwy, do przyjęcia krzyża.
• Poznanie Słowa Bożego na temat miłości i seksualności.
• Życie sakramentalne.