XXXIX Kongregacja Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie odbyła się w Częstochowie w dniach 21-23 lutego 2014 r. Uczestniczyło w niej ponad 1000 osób. Czas kongregacji był wypełniony bogatą i różnorodną treścią skoncentrowaną wokół radości Ewangelii – będącej tematem formacyjnym roku 2014/2015. Inspiracją tego tematu jest adhortacja papieża Franciszka  „Evangelii Gaudium”. 

Była to moja pierwsza Kongregacja, nie wiedziałam więc, czego się spodziewać. Kongregacja stała się dla mnie doświadczeniem żywego Kościoła.

Po otwarciu Kongregacji w sobotni ranek nastąpiła prezentacja piosenki roku „Radość przemienionych serc”, którą wielokrotnie podczas tych dni wspólnie śpiewaliśmy. Następnie słowo programowe wygłosił ks. Adam Wodarczyk, moderator generalny. W oparciu o „Evangelii Gaudium” zaprezentował analizę sytuacji na świecie. Człowiek odrzucając Boga zajął jego miejsce, co spowodowało rezygnację z etyki, kryzys wartości, rodziny oraz wiele społecznych i osobistych problemów. Nawiązując do słów Ojca Świętego skierowanych do biskupów podczas wizyty ad limina, iż „Kościół w Polsce ma ogromny potencjał wiary, modlitwy, miłosierdzia i praktyki chrześcijańskiej” przedstawił zadania, jakie stoją przed naszym Ruchem. Związane są one m.in. z potrzebami formacji i apostolstwa, rozpoznawania i reagowania na nowe wyzwania, troską o rodzinę, duszpasterstwem młodych, misyjnością wierzących i diakonią miłosierdzia.

Bp Grzegorz Ryś przybliżył nam relacje między „Evangelii nuntiandii”, a „Evangelii Gaudium”. Adhortacja papieża Pawła VI wskazuje brak gorliwości jako największą przeszkodę stawianą ewangelizacji, gdyż wywodzi się ona z wnętrza człowieka, jest „domowa”. Ten fragment „Evangelii nuntiandii” wskazał polskim biskupom papież Franciszek jako kluczowy. Bp Ryś zwrócił uwagę, iż Kościół do rozwoju potrzebuje wzrostu, dlatego nie można koncentrować się jedynie na konserwowaniu tego, co już w nim istnieje. Ma być on w permanentnej misji. Brak gorliwości powoduje, iż człowiek nie dzieli się Ewangelią i doprowadza do pozbawienia jej siły. Odzyskanie mocy Ewangelii jest możliwe dzięki doświadczeniu miłości i miłosierdzia Chrystusa (modlitwa, adoracja, uczynki miłosierdzia) oraz przeżycia radości z bycia we wspólnocie.

Sobotniej Eucharystii przewodniczył bp Grzegorz Ryś, Ewangelia z obchodzonego w tym dniu święta Katedry św. Piotra mówiąca o Piotrze jako o Skale stała się okazją do postawienia inspirującego dla wielu z nas pytania: jakim rodzajem skały ja jestem?

Pomiędzy konferencjami mieliśmy okazję wysłuchać świadectw członków Ruchu z innych krajów – Ukrainy, Słowacji, Czech, Niemiec, Austrii oraz poznać sytuację na innych kontynentach dzięki relacji Diakonii Misyjnej. Uzmysłowiło mi to, jak wiele trudności związanych np. z organizowaniem rekolekcji jest w tych krajach, ale także, że jesteśmy jednością i pomagamy sobie nawzajem. Dzięki temu doświadczyłam ogromu działań naszego Ruchu, a także niesamowitości faktu tak bogatego programu rekolekcyjnego, jaki mamy w Polsce. W nawiązaniu do tej części wyjątkowa była modlitwa za losy naszych braci i siostry z Ukrainy, których rzeczywistość kilka godzin później tak znacząco się odmieniła.

Ks. Antoni Bartoszek w swoim wystąpieniu przybliżał nam kwestię ewangelizacji w odniesieniu do wyzwań kulturowych. Opierając się na przykładzie gender (rozróżniając studia gender od genderyzmu jako ideologii) wskazywał na konieczność poznawania nowych elementów kulturowych, aby właściwie je oceniać i adekwatnie na nie reagować.

Kolejna konferencja rozpoczęła się od zaskakujących i powodujących uśmiech dźwięków słynnego “Mydełka Fa”. W ten sposób ks. Bartosz Zygmunt wprowadził nas w temat ewangelizacji przez muzykę i liturgię. Dla równowagi i uspokojenia usłyszeliśmy też fragment utworu Wojciecha Kilara. Prowadzący rozważał, jaki gatunek muzyczny bardziej sprzyja zbliżaniu się do Boga i poznawaniu Go.

Bardzo żywym świadectwem było słowo wygłoszone przez ks. Ryszarda Nowaka jako proboszcza parafii w Orzegowie. Z pasją mówił on o dziełach podejmowanych w ramach swojej posługi, której głównym celem było stworzenie wspólnoty wspólnot. Dzielił się swoimi doświadczeniami związanymi ze współpracą z parafianami, ich aktywnym zaangażowaniem, które przynosiło liczne owoce. Wiele opowiadał o planach i pomysłach na ich realizację oraz Bożej pomocy, jaką otrzymał podczas wcielania ich w życie.

Ostatnia sobotnia konferencja dotyczyła nowych propozycji ewangelizacyjnych, a prowadził ją ks. Marek Sędek ze współpracownikami. Z wielką przyjemnością słuchałam o zrealizowanych projektach skoncentrowanych wokół rodziny. „Samochodowa randka małżeńska”, „Kibicuj rodzinie” czy „Wirtualna choinka”, to tylko część z nich. Ich wspólnym celem było wyjście do osób, które zazwyczaj znajdują się poza zasięgiem oddziaływania parafii.

Kolejnym punktem sobotniego programu Kongregacji były Nieszpory, w trakcie których nastąpiło błogosławienie nowych członków Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie” połączone z ich pobłogosławieniem. Słowa „pragnę służyć” padały wielokrotnie i każdorazowo przepełnione były entuzjazmem i zapałem.

Niedzielny poranek rozpoczęliśmy od jutrzni, której przewodniczył bp Adam Szal, a następnie Małgorzata i Marek Nowiccy zaprezentowali swój film pt. „Murzasichle” –pierwszy z odcinków cyklu reportaży dotyczących początków Odnowy w Duchu Świętym w latach siedemdziesiątych. 

Następnie głos zabrał ks. Tomasz Jaklewicz i odniósł się do fragmentu „Evangelii Gaudium” mówiącego o „węchu owiec” (pkt. 31). Jest on zmysłem wiary (sensus fidei), który rozpoznaje to, co pochodzi od Boga. Daje on człowiekowi kryteria do oceny świata i Kościoła w duchu Ewangelii. Dzięki temu jesteśmy wspólnie z biskupami zdolni i powołani do przekazywania prawdy w Kościele. Rola naszych duchowych pasterzy powinna się też zmieniać w zależności od stanu owczarni i jej potrzeb. Dobrze jest, jeśli ich „węch” uważnie obserwuje i reaguje na nasz zmysł wiary oraz związane z nim działania.

Ostatnim prelegentem tego dnia był Andrzej Raj – wieloletni prezes Fundacji Światło-Życie. W ramach omówienia działań Fundacji istniejącej już 25 lat zaprezentował film, w którym omówiono okoliczności powstania oraz przedstawiono bardzo liczne owoce jej działalności. 

Niedzielnej Eucharystii przewodniczył abp Stanisław Budzik.

Jak wspomniałam, była to moja pierwsza Kongregacja, nie wiedziałam więc, czego się spodziewać. Doświadczyłam żywego Kościoła, otwierającego się także na tych, którzy stoją poza jego murami i wychodzącego do świata z Ewangelią. Zaskoczył mnie ogrom projektów, jakie są organizowane przez członków Ruchu – czy to w ramach diakonii czy w codziennym życiu parafii – i ich niezwykły zapał przejawiający się w tych działaniach.

Ponadto dzięki tej Kongregacji i jej prelegentom adhortacja wokół której koncentrowały się kolejne konferencje stała się dla mnie jeszcze bogatsza w treść. Zachwyciło mnie jej szerokie, a zarazem konkretne spojrzenie.

To spotkanie było dla mnie formą rekolekcji, które z pewnością wzmocniły mnie, ale także zasiały wiele ziaren, o które muszę się zatroszczyć, by przyniosły owoc obfity i radosny.

Małgorzata Szymańska