Czy kiedyś zastanawialiśmy się dlaczego Jezus w trakcie swej wędrówki na ziemi nie uzdrowił Łazarza, a uzdrowienia z Jego rąk doznały osoby, które bezpośrednio o to nie prosiły? Dlaczego np. Mojżesz nazywany przyjacielem Boga nie został uzdrowiony z jąkania, a Paweł nie został uzdrowiony ze swojego cierpienia w ciele? Dlaczego zatem w Ewangelii uzdrowienia doznawały osoby, które mieszkały daleko albo których Jezus nie znał, a osoby bliskie Jego sercu jak Maria, Marta i Łazarz zdają się na pierwszy rzut być pominięte? Takie pytania stawia książka znanego meksykańskiego ewangelizatora J. Prado Floresa. 

Autor szczegółowo opisuje trzy uzdrowienia starając się pokazać, iż nie działa według jednego schematu, lecz za każdym razem działa w sposób, który Jemu wydaje się najwłaściwszy, co czasem może być sprzeczne z ludzką logiką. Flores opisuje zatem uzdrowienie syna urzędnika królewskiego, który nie zrobił nic, aby zostać uzdrowionym. Dla przeciwwagi pokazany jest także obraz chromego znad sadzawki Betesda, od 38 lat cierpiącego na swoją dolegliwość, który chce zostać uzdrowiony i być zdrowy, przyjmuje zatem konsekwencje – podnosi swe łoże w szabat mimo krytycznych głosów i szemrania faryzeuszy. Ostatni z nakreślonych w książce obrazów to scena nieobecności Jezusa w chwili, w której Jego przyjaciele Maria, Marta i Łazarz najbardziej Go potrzebują. I wskrzeszenie Łazarza, które dokonuje się na końcu. Opisane trzy przykłady są okazją do medytacji tego jak działa Bóg w życiu człowieka.

Nie zdradzę Czytelnikom jak Autor odpowiada na pytanie postawione w tytule książki i do czego nas zaprasza… zachęcam do lektury!